Деновиве еден мој познаник, кој патем нема врска нити од политика нити од историја, сакајќи да биде во тренд нели со дневната политика, впрочем како и поголемиот дел од граѓаните ми вели мене : Абе, види го Ахмети како ја фрла цигарата, па ние со таа проста маса држава ќе градиме. Сите се исти. Вакви се такви се и изнакажа еден куп глупости, та јас го гледам и се чудам и му велам: Како можиш за една личност да му дадеш колективна одговорност на цел еден народ. Знаеш , му велам, дека двајцата нобеловци од Македонија се етнички Албанци? Најпаметниот човек ,човек во буквална смисла на зборот, кого го познавам е Албанец( мојот пријател Блерим) ? Јас за време на отслужувањето на воениот рок најдобро поминав со Албанец (Суат Сулејмни од Куманово) . А, тој мене мртов сериозен ми вели :А, таа нобеловата награда заслужено им е доделена? Е , тука веќе ме фати смеа. Не навлегов понатаму во дискусија, бидејќи , после последното прашање немаше веќе што да се каже само го прашав: Дали знаеш дека ти како индивидуалец со своите ставови можеш да доведеш до разгорување на меѓунационалните страсти, а тоа може да доведе и до војна? Одговорот беше врти лево , врти десно но заклучив дека до некаде е свесен што може да се случи. И, му велам, ако веќе дојде до војна што ќе правиш. Прв ќе избегам ми рече. Е сега заклучок. Прво кај нас нема свест дека поединецот односно граѓаниот како основна клетка на оваа држава сноси одговорност за своите постапки , за своите ставови посебно на болни теми како што се меѓунационалните односи. А, второ кога академиците не се свесни за своите постапки, зошто би бил и мојот познаник кој којзнае дали има прочитано една книга во животот. Или оние демонстранти во Тетово или Скопје , ваму ѓоа студенти, кои ме вреѓаа мене индиректно. Око за око, заб за заб. Тоа се паролите кои им се водилки на нашиве патриоти, дали од едната дали од другата страна. Ги забораваат, односно нити ги научили Исусовите зборови: Ако некој те удри по едниот образ, сврти му го и другиот. А, не научија што носи војната иако на овие простори се изнагледавме многу гадотии. Во војна нема победници само губитници. Губитници се и сите оние кои палат фитли а, кои потоа се сончаат на Халкидики и на Златните песоци. Затоа разумот во глава. Ако секој од нас делува разумно, лудите глави и лудите вујковци едноставно нема да имаат никакво влијание врз нас.Како што кажа еден таков погоре, тие први бегаат. Крајно време е да почнеме да размислуваме со нашите глави, а не да им оставаме на таму некој горе во партијата или во академијата или било каде да мисли за нас. Не е попаметен, сигурно. Овие зборови се напишани во спомен на мојот пријател Влатко , кој го изгубив во 2001. Не би сакал никогаш повеќе да изгубам некого во глупост каква што е војната.
Линкови до овој блог запис
од nadezna на 2 Октомври, 2009 - 22:14
|
No comments:
Post a Comment