| 19 Февруари, 2009 - 20:50 |
| Прапочеток |
| ПРАПОЧЕТОК
Дамнина...
Темнина.
Безпросторна,безвременa.
Темнина,црна,безживотна.
Темнина...
И одеднаш
Би светлина.
Сјајна.
Прекрасна.
И би надеж
За нови
Со љубов исполнети
Твои
Времиња.
МОЈОТ ПРВ ПОСТ НА blog.com.mk .
|
|
|
|
|
|
| ЗЛАТЕН КАФЕЗ Избегав. Бидејќи никој не ме спречуваше. Се вратив Бидејќи бев осамен. И пак бегам. Бидејќи слободата на избор Е загарантирана со закон. Нели? И пак се враќам. Бидејќи немам храброст. И избор немам. Сакјќи или не Јас сум дел од неговото создавање. Простете ми. |
|
| есен |
| ЕСЕН Ги фрлив скапоценостите И се накитив Со лисја безбројни, Златобојни, Брезови и Дабови. О,Боже Сполајти за богатствово Мое. |
|
|
| Аџилак |
| АЏИЛАК Ден прв. Дојдов на местото на кое го почувствував Храмот твој, А него го немаше. И ја слушнав тишината па Ја почувствував силата Твоја. Ден втор. Стигнав во храмот под карпата И ги видов Пречесниот и преобратениот Во хармонија. Ја почувствував љубовта Твоја. Ден трет. Се искачив до храмот над карпата И оттаде камената ограда Го видов езерото кое веќе Многу одамна го нема. Ја почувствував големината твоја. Ден четврти Во храмот покрај Езерото најубаво дојдов. Те почувствував Тебе. Дојде тука до нас. Во нас. Во мене. |
|
| Анкетари |
| Навистина ли се прават вакви грешки или сево ова има некоја друга конотација пресудете сами.Ќе ги видиме фактите.Е времето нечинело,де Албанците потфрлиле со излезноста.Ама до снегот е,навистина.Падна,та ги покри гнасотиите.Се почна троа поодамна,ланската година првата половина од последниот месец.Тогаш немаше јасно издефинирани кандидатури,па така сега водечкиот (за претседателските избори зборувам) воопшто не го ни есапеа по анкетите.за него потписи собираа независните академици малку покасно.Е тогаш по сите релевантни испитувања главни кандидати беа господата Срѓан Керим, и Љубе Бошкоски.Но тогаш на сцената стапува еден институт (самонаречен) со име кое кажува се Центар за истражување и креирање политики или во превод истражувај си како сакаш па со истражувањето креирај си политика каква сакаш.Е па по сите овие релевантни испитувања овие горенаведените ја објавија својата прва анкета во која рејтингот на г-нот Керим е речиси ист,а оној на Љубета од 30% (плус минус 3%)одеднаш слета на едноцифрена(мислам дека на 4.4%).Е оваа вест додуша ја објави само една национална телевзија,но приказната започна.А,целта беше Љубе(оти слаткар изгледа).А,слаткарот(мене тоа многу гордо ми звучи) изгледа беше единствената закана,па во сите наредни анкети рејтингот не му се крена повеќе од некој 8%.На пример од овој центаров со името кое кажува се анкетата направена на 14-15.02 Љубе пак има 4.4%?!А,дека нешто не е во ред мене ми кажува и фактот дека не видов ни едно испитување на јавното мислење на пример за градоначалник на Скопје.А,при нормални услови локалните требаа да имаат неколкупати поголема тежина од претседателските избори.И дојдоа изборите се објавија резултатите.Е сега речиси кај сите има отстапување,кај некои е во рамките н оние плус минус три проценти,но кај Њубе отстапувањето е двоцифрено. Ова ми дава доволен повод да се сомневам дека испитувањата можеби се точни но се вршени на неслучаен избор на испитувани граѓани.Е,сега колку овие ситни финти ала Северна Кореја му наштетија на слаткарот можеме само да си погодуваме.Едно знам дека овојпат некој успеа изборите да се сведат само на изборниот ден.Но,следните избори ваквите ситни,но многу подмолни работи нема да врват ни кај меѓународната заедница,ни кај народот.А,ова е доволен мотив оние што им дале лиценца за работа на некои агенции за испитување на јавното мислење под итно да им ја одземат. |
| ПОДАРЕНИТЕ ИМОТИ |
| Подарените имоти или национализација на софистициран начин Мило ми е што во последно време се отвора јавна дебата за некои работи од нашето не така далечно минато.Еден од нив е и така наречените подарени имоти.Тоа се имоти на луѓе кои во текот на педесетите и шеесетите години од минатиот век навидум доброволно се откажале од нив во корист на државата.Повеќето се во руралните средини и денес на нив можете само од по некоја рушевина да видите дека таму некогаш живееле луѓе.Ќе почнам од ,,доброволноста,,.Прво да речам со мојот личен пример.Кога мојот прадедо решил да го напушти селото во кое моите претци живееле со векови наназад,бидејќи виделе дека работите се движат кон пропаст,купле куќа во градот и решиле целиот имот кој во меѓувреме не бил национализиран да не го оутѓуваат бидејќи неговиот татко се уште бил жив а и него многу тешко му паѓал животот во градот.И би така.По две години починал неговиот татко и судот по службена должност го проценил преостанатиот имот и му го доделил на прадедоми.Наредната година му доаѓа решение за данок на имот во вредност од 70% од вредноста на кој е проценет имотот од страна на судот во претходната година.И тоа се претежно пасишта од 5,6 и 7 категорија!Во паниката која ја зафатило мојата фамилија дел се продадени пошто зошо на луѓе кои не се иселиле( тие не подлежеле на данок) и дел се подарени на државата само да се избегн огромната сума на пари.И на крајот последниот документ во кој се вели горенаведениот не поедува веќе никаков имот и се ослободува од данок.бла бла бла.И сето тоа во име на народот!?Ќе наведам уште еден ,,херојски,, облик на доброволност.Во истите години како и првиот пример во едно пелагониско село се јавило отпор против давањето на имотите во колективните државни стопанства.На Бадник дошле од УДБА и ги собрале ,,изродите,, и ги однеле до Пелагониското блато.Некои дури и си ги наводениле долгите кожни мантили кршејќиго мразот.Кога виделле дека нема доброволци за отстапување на имотите,ги принудиле да попливаат во издупчениот мраз.По 15 минути еден по еден сите го ставиле својот потпис.Смрт на фашизмот слобода на народот.Е со оваа парола по 15 години откако Светот го победи најголемото зло во историјата и го остави зад себе гледајши во иднината завршуваат овие документи на еден експеримент кој зад себе остави само пустош по некогаш живите и среќни македонски села.И се благодарение на кодошите и оние во кожните мантили до глуждови кои немале никогаш ништо и лечејќи ги своите комплекси ги окфалификуваа моите предци и илјадници други како капиталисти(кулаци што би рекол дедо ми) доведувајќи ги во ситуација да останат без земјата која ја печалеле со векови,а тие за наводните заслуги за народот и татковината беа наградувани кој со плацови,кој со станови,кој на неколку платни списоци...Е нашата држава едвај донесе закон за лустрација и овие горенаведените само гледаат како да се оддолжи неговата примена,а по можност никогаш да не се ни спроведи.И што имаме денес ние од цел овој цирцус:Се уште имаме незавршена денационализација,затоа што некој мисли дека е исправно да градиш среќа на туѓа несреќа.Имаме пусти села пусти предели така што можеш да поминеш и стотина километри и да не сретнеш човек сем,по некој старец кој ги брои последните денови од животот.Имаме збунети инвеститори кои се повлекуваат пред нерешените имотно правни односи.А за ,,подарените,, имоти нема ни трага ни мисла за некакво законско решение.А,некој спомена и за некаков детски додаток.Во годината која ја раскажував приказната прадедо ми имаше едно дете и тоа на 33 годинки. Мораме да расчистиме со сеништата од минатото за да можеме мирно да живееме денес и да се надеваме на подобро утре.Примери дека е тоа така има многу.Можеби касниме 15 години но никогаш не е касно.да расчистиме со сенките од дамнина.,,Подарените имоти,, се едно од нив.Да го решиме.Ако сакаме некогашда чуеме детски плач каде што денес и времето застанало. |
|
| Аладин и волкот |
Пронајдов болшебна ламба. Излезе духот И ми вети желби две. Првата сега, За втората рано е Ми рече. Посакав да бидам волк Самотник. И одеднаш бев. шетав. Патував И се восхитував на Месечината Обесена над небројните дрвја. Лутав. И уживав во самотијата. Врвеа деновите,неделите, Врвеа месеците. Никого не среќавав. А, веќе посакав да ги споделам со некого Тие прекрасни слики Тие мисли чудни кои ми навираа од никаде. А, никој немаше, А време многу мина. И еднаш ветрецот некој мирис ми донесе. Познат чинам. Тргнав по трагот негов. И конечно глутница Во далечината здогледав. Некои завиваат,некои трчаат, Некои изведуваат Ритуални љубовни игри. Се приближив, А никој не ме приметува. Каде сум јас? Кој сум јас? Избеган од реалноста. Изгубен. Во круг се вртам. Нешто барам. А,не ми текнува што. Каде е? Каде ли ја оставив? Проклетата ламба. |
|
| Пазарите се идентитет |
| (текстот е објавен во Дневник пред неколку месеци) Деновиве пазарот не работеше.Штрајкуваа пазарџиите.Нема врева,нема зајре,вака не било ни за Божиќ,ни кога имало снег до колена.Ги нема ни Добре,ни Беким да понудат,ниту пак Пеце и Томи да купат нешто.Да фрлат по еден муабет.Да речат едно Здраво живо и едно остани ми со здравје.Нема ништо.Можеби и ќе нема и понатаму.Времињата се менуваат.Доаѓа технологијата,доаѓаат супер,хипер и не знам какви други маркети.Влегуваш внтре и се си има.Нема некоја понуда на зеленчук овошје и други дрангулии,но имаш добро избрана музика која те стимулира да купиш и тоа што не ти треба и она што не те бендисува.А потоа го слушаш само она тит тит на баркод читачот.И потоа среќен си заминуваш дома.Никој не си сретнал,а и да си сретнал ти е незгодно да завртиШ некој муабет,оти самото опкружување не го бива за таа работа.Ќе ти биде незгодно.И така ден по ден се здобиваш со нови вредности кои ќе ги делиш сам.Еве уште поубаво пазарување. За некои и он лајн кпувањето е хит.Си седиш,си лежиш дома едно клик и еве ти на врата.За кратко време ги познаваш само доставувачите.Кул.Што би рекле американците. Ова не е така џабе кажано.Целта е да разбереме дека пазарите се дел од идентитетот на овој народ.Со векови наназад.Луѓето од Македонија без разлика дали се Македонци,Албанци ,Турци,Роми,Власи доаѓале на пазарите,разменувале стоки,идеи,муабети,тука се ширел духот на разбирањето за ўўпоинаквиотўў.Тука и денес ќе слушните :За многу години Божиќ,Велигден или Бајрам.Тука се ширела и се шири меѓуверската толеранција.Тука луѓето сваќаат дека луѓето се само луѓе.Исти ,од Бога створени.Тука нема да слушнети ни прес конференција на која се шири верска или етничка нетрпеливост.Овде не се вести,овде е реален живот кој се живее со стотици и стотици години наназад.На овие места туристите редовно наминуваат и сликаат се со ред од сува пиперка нанижана до земјени садови.И ги купуваат и ги носат по целиот свет.И ги користат ,а кај нас ги забрануваме.А ваму сме од земја создаени.Си кинеме дел од идентитетот,ништо повеќе.Не знам дали се разбираме.Преземајте насоки кои ги диктираат законите,но не по цел да се уништуваат пазарите.Со нивното исчезнување,исчезнува и идентитетот.И да имаме илјадници резолуции во ОН,и на местата на пазарите да имаме стотина стокатници и хипер маркети ние ќе немаме дел од идентитетот.Место тоа превземете чекори за нивна реставрација заедно со чаршиите кои најчесто се во во низа со пазарите,кои патем се во тивко духовно изумирање(сем Охридската),бидејќи има занаети и дејности кои едвај кубурат во трката со технологијата и со профитот,а се нераскинлив дел од нашиот идентитет.Ако сакаме Македонија да биде вечна(сполај му на Бога што ни го дал Милчо)мораме она што го имаме да го негуваме.Би била незгодна ситуација кога некој странец воден од најновиот спот дојде бара земјено грне ,а го послужувате во стаклено,бара пазар го испраќате во хипер маркет,оди на Преспанското или Охридското Езеро,а Билјана и Лилјана белат платно која во Фаворит ,која во Горење.Тој тоа го има и таму.И повеќе нема да дојде ни тој ни неговиот пријател.А,за злобниците на кој трн во око им е новиот спот на Милчо еден поздрав,па нека одат до Стење,па оттаму пешки до Коњско,па нека видат и дека Лилјана знае платно да бели,па нека го видат недопрениот македонски рај,па нека побараат некој со чунка(во име на традицијата и нејзино зачувување не барајте глисери и јахти) да ги прошета до островот(кој се гледа во позадина),па ќе разберат што сака да каже и Милчо со спотот и јас во овој текст.Идентитетот е многу,многу повеќе од едно парче хартија.Тој е тука ,бил тука.Ние треба само да го препознаеме и наместо да го уништуваме треба да го негуваме.Ако знаеме да го сочуваме ќе биде вечен.Ако не, ќе не нема и нас,барем не онакви какви што замислуваме дека сме. |
| Самотија |
Во ушиве ми одѕвонуваат Биењата На ѕидниот часовник И на моето срце. Сонот не ме покорува. Секаде околу мене Тишина. Неподнослива. |
