СТИХОВИ

Нечии.

Не мои.

Ме сечат.

Па во недоглед

Над облаци,

Ме влечат.

Мигот следен,

Во бездна,

Без дно,

Тонам јас.

Лебдам,
Горе

По мирно и топло

Море.

В часот иден,

Во битка со мрачни и

Ледени води,

Јас сум виден.

След тоа,
Душата ми ја печат.
Потоа ја лечат.

Сон.

Немир.

Или обратно.

Рано утро.

Пак така.